Het Ardennen Offensief
De drie S-broeders, Frank, Michael en Robert hebben een oude belofte ingelost door het meerdaagse Ardennen evenement te organiseren. En ze leverden geen half werk! De eerste prijswinnaars van de toerrit, Margot en René van Bellen, wonnen letterlijk de hoofdprijs en mochten het verslag schrijven. Margot nam daarop de pen ter hand en schreef het onderstaande verhaal.
Zondag 13 juni deden wij mee met de dag van de lach. Erg gezellig en een aanrader voor wie nog niet mee deed. Tijdens een pauze werden we gevraagd om toch mee te gaan naar de Ardennen want er waren nog plaatsen en het zou heel erg gezellig worden. Dus, alsnog beloofd om mee te gaan en meteen een plek voor de hond geregeld, een oppas voor de katten plus niet te vergeten een plek voor onze zoon, en daar gaan we. Zaterdag om 9.00 uur melden is wel erg vroeg dus we besluiten er maar een heel weekend van te maken. Zo vertrekken we vrijdag naar Maastricht. Dat kost veel tijd en vele files, maar om 15.00 uur arriveren we bij ons design hotel, erg mooi!
Auto geparkeerd in de garage en de stad in. Lekker zonnetje dus hebben we vele terrassen gezien en lekkere biertjes gedronken, heerlijk gegeten en uiteindelijk lekker geslapen. De volgende morgen werd onze navigatie ingesteld en zijn we zonder zoeken op de boerderij aangekomen. Wat een prachtige plek met veel dieren, rust en ruimte! Er was een prima ontbijt geregeld, koffie thee etc. en er waren vele gezellige en bekende koppen aanwezig. Ook weer een paar nieuwe gezichten en dat is altijd weer leuk. Na het welkomstwoord en de briefing gingen de eersten van start. Het systeem was bolletje pijltje. Dat lijkt heel simpel maar kan toch best tegenvallen.
René rijdt met onze 356 SC rally’s samen met een vriend, die dan zijn vaste navigator is. Bij ons werkt dat niet want ik kan geen kaartlezen, ben altijd te laat en dan zitten we alweer op de verkeerde weg, dus ik rij dit keer en René leest kaart. Dat was een goede keuze want we gingen nergens in de fout, we hadden geen ruzie en het bleef gezellig. Onderweg genoten van een prima lunch en even snel bijkletsen met de anderen en daarna weer op pad. Op het laatste traject stuiten wij op een boze boer in België (of was het nu in Luxemburg?), die ons niet door wilde laten gaan. Aangezien wij geen zin in ruzie hadden zijn we omgekeerd en hebben maar een andere route gezocht.
Het einddoel van dag is Clervaux .Daar aangekomen is iedereen al aanwezig en bij een biertje komen alle verhalen van de dag aan bod. Daarna verkleden voor het aperitief en het diner. Wegens de voetbal zien we veel oranje outfits en als net voor het hoofdgerecht het tussenklassement bekend wordt gemaakt, geloof ik mijn oren niet als blijkt dat wij ondanks de vele kilometers omrijden op de derde plaats staan. Als eerste staat een nieuw koppel dat het geweldig heeft gedaan. Velen laten het hoofdgerecht staan om naar de voetbalwedstrijd te kijken. De rest, wij dus, neemt nog een heerlijke Luxemburgse wijn en geniet van de maaltijd, die prima was. Nog even afzakken in de bar, waar de sportliefhebbers voor de tv zitten, maar na 23.30 uur wordt er niet meer getapt, dus maar naar bedje toe. De volgende ochtend met zijn alle ontbijten en daarna weer een briefing.Wij gaan als eerste starten, met Pieter Beermann en zijn zoon achter ons aan. Pieter’s zoon is nog tamelijk jong en dan valt het kaartlezen niet mee, zou je denken. Niets is minder waar, want al gauw halen ze ons in; het gaat prima met die twee. De tweede dag is minder lang en omdat we foutloos rijden en ik Pieter voor wil blijven schieten we enorm op. Voor ik er erg in heb zijn we al bij het eindpunt, een gezellig terras in de zon.Ook hier weer een heerlijke lunch plus glaasje wijn, prima geregeld allemaal. René rijdt terug naar het huis, dus mijn werk zit erop. Geen klagen over eten en drinken, maar daarom ga ik tenslotte ook mee.
Na de lunch volgt de prijsuitreiking, wij blijken op de eerste plaats te zijn geëindigd. Niet te geloven! Wij winnen nooit een puzzelrit van de PCH, maar een dergelijke rally over een grote afstand is toch iets heel anders. We zijn achteraf erg blij dat we zijn meegegaan, de organisatie was top en als de drie S-broeders dit nog een keer organiseren raad ik iedereen aan om mee te doen, want het was vreselijk gezellig en we hebben genoten van prachtige landschappen met mooie weggetjes. Hoe vindt je ze zo uitgestorven? Helemaal top. Bedankt Frank, Michael en Robert.Volgende keer komen we weer, want we missen nog vijf borden.
P.S. De hoofdprijs was een prachtig zilveren bord.
Margot van Bellen