Skip to main content

Buitenlandweek Duitsland

16 t/m 23 augustus 2019

Vrijdag 16 augustus - We beginnen met een feestje

Vanuit een druilerig Nederland zijn de equipes gearriveerd in Hillesheim waar de leden elkaar verwelkomen op het terras, met voor zich een heerlijk en welverdiend drankje. Klaar om een weekje vakantie met elkaar te houden. Het hotel was uitstekend en het eten heerlijk en dit zou zo de hele week zo blijven. We begonnen direct al met een feestje: Henny was jarig en dat hebben we natuurlijk een beetje gevierd.

Zaterdag 17 augustus - Oud en Nieuw

De volgende ochtend had niet iedereen goed geslapen. We moesten allemaal nog wat wennen en onthaasten na een drukke werkweek. Een heerlijk ontbijtbuffet brengt je daarbij wel in de juiste stemming. De organisatoren in de personen van Walther en Resie Blijleven deelden het routeboek, het programmaboekje en de bijbehorende  evenement clubshirts uit. Heel toepasselijk zwart en een oranje bies en de Duitse en Nederlandse vlag op de mouw. Er werden de nodige diverse maten uitgewisseld voordat iedereen een (enigszins) passend exemplaar had.

De eerste rit van deze week zou ons leiden door de Eifel met de zeer vele wijngebieden. Eindeloze hellingen vol met druivenranken. Prachtige vergezichten. Jammer dat de wegen nog niet helemaal droog waren. Dat heb je eigenlijk wel nodig op de mooie bochtige weggetjes. Voorzichtig aan dus maar. Lunchplekken waren er voldoende langs de route. Om een uurtje of 5 waren de meesten van ons terug in het hotel en al snel troffen we elkaar weer beneden in de lounge/bar. Er waren ook verschillende deelnemers die gebruik gemaakt hebben van de spa-faciliteiten van het hotel.

Voor dit evenement hadden we een gemêleerd gezelschap. Splinternieuwe leden en bekende gezichten. We gaan elkaar vast wat beter leren kennen deze week. Het personeel van het hotel herkenden we nog van vorig jaar en dat was wederzijds. Er werd nu niet meer vreemd opgekeken dat we als PCH leden graag bij elkaar zitten en indien nodig de schikking van de tafels en stoelen gewoon opnieuw indelen. Bij een beetje regen draaien we de parasols buiten uit en kruipen er onder om een sigaretje en een drankje te kunnen doen.

Zondag 18 augustus PCH Straßenmeister

We hadden afgesproken om na het ontbijt met John & Hanneke en Henk & Marleen de route naar het volgende hotel in Stromberg te rijden. Het eerste deel reden we weer door de Eifel en kwamen we op een plateau terecht in de omgeving van Lahr. Hier zagen we een enorme hoeveelheid windmolens. Het zouden er maar zo een stuk of 100 kunnen zijn. Golvende landwegen met vergezichten wisselden zich af met bochtige bergweggetjes. Een genot om te rijden. Walther mag zich met recht een Straßenmeister noemen. Prachtig! We dronken koffie samen met een ander clubje dat we onderweg tegenkwamen en ook de lunch was een spontaan samentreffen van verschillende equipes aan de oevers van de Rijn.

Aan het eind van de middag brachten een paar stevige bochten ons bij het Golf hotel. Daar hadden anderen er al een fietsmiddag op zitten met gehuurde mountainbikes en het zwembad was ook al uitgeprobeerd. Ook hier moesten ze even wennen aan onze herinrichting van het terras maar al snel zaten we weer gezellig samen aan een drankje.
De keuken hier verdient zeker één van de 5 sterren die het hotel rijk is. " Wat hebben we het weer slecht”, was één van de gevleugelde uitspraken van vanavond.

Maandag 19 augustus - Een feestje bij kasteel Rheinstein

Shirtjesdag! Het verzoek was om uiterlijk om 10:00 aan de tourrit 'Rijnvallei' te beginnen om op tijd bij het Rheinstein kasteel te zijn voor de gezamenlijke lunch en bezoek. Wij vertrokken samen met 6 auto's. Wel wat later omdat het er even op leek dat in Nederland een andere Porsche van zijn vaste plek was verdwenen en daarvan een alarmmelding was ontvangen. Gelukkig was het slechts een technische storing en stond de auto na controle nog netjes op zijn plek.

Deze keer reden we niet voorop en dat is ook wel eens lekker relaxed. De route was afwisselend ontspannend en uitdagend te noemen en met een brede grijns stapten we dan ook uit de Porsches voor een kopje koffie bij het Lorelei park. Wat is het toch geweldig om in deze auto’s en op deze wegen rijden. Mieke wist als enige een foto te scoren van de beroemde verleidelijke Lorelei die met haar gezang de schippers op de Rijn zodanig afleidde dat ze op de rotsen voeren. ‘s Middags moesten we zelf de ‘rotsen’ beklimmen om bij het kasteel Rheinstein te komen. Daar stond een gedekte tafel voor ons klaar voor de lunch. De typische Duitse Flamkuchen werden in vele smaken geserveerd. We zaten lekker in de schaduw want...ja het was net als gisteren prachtig weer met hoge temperatuur. Na 2 weken regen in Nederland is dat toch een cadeautje.

Verjaardagstaart

Vandaag was er weer een jarige in ons midden. Walther trakteerde ons na de lunch op een enorme verjaardagstaart, inclusief Porsche logo en vuurfonteinen. (Die had Resie weten te regelen). Natuurlijk hebben we ook hem hartelijke toegezongen. Met enige moeite hebben we de heerlijke taart helemaal soldaat weten te maken.

Tijd voor een groepsfoto bovenop een van de kantelen van het kasteel. Met behulp van een voorbijganger hebben we onszelf vereeuwigd. Paul de Blaauw had een heuse drone met camera bij zich en heeft vanaf grote hoogte een poging gedaan foto's te maken.  Even waren we bang dat het mis zou gaan en de drone in de Rijn zou belanden, maar het apparaat landde gelukkig weer netjes voor de voeten van Paul. Voldaan stapten we allemaal weer in onze Porsches en reden het laatste stukje naar ons hotel. Het weer bleef mooi, dus brachten we zowel voor als na het diner onze tijd gezamenlijk door op het terras.

Dinsdag 20 augustus - Nieuw clublied

Wat werden we weer verwend aan het ontbíjtbuffet. De verse koffie en omeletten werden buiten in de ochtendzon geserveerd. Deze dag stond de rit naar het volgende hotel op het programma. We raakten inmiddels vertrouwd met het landschap en de enorme hoeveelheden windmolens. Een koffiestop bij MCcafé leerde ons: 1 dat de koppen enorm groot zijn, 2 de politie in Duitsland zeker wel aanwezig is en 3 dat de ballenbak bij McDonald's toch echt voor kleine kinderen is. Op dit terras werd de laatste hand gelegd aan ons nieuwe clublied dat de afgelopen dagen beetje bij beetje is ontstaan.

Het Techniekmuseum in Sinsheim lag op onze route en uiteraard brachten we een bezoek. In de grote hallen troffen we een enorme variatie van alles wat maar enigszins met mobiliteit te maken heeft. De vliegtuigen die overal binnen en buiten staan zijn heel imposant. Vooral de supersonische  Concorde van Air France en de Russische tegenhanger de Tupolev Tu-144  maakten indruk. Vele F1 raceauto's zijn hier te bewonderen en ook heel veel oorlogsvoertuigen staan er opgesteld. Dit stemde ons toch wel weer enigszins ernstig.

In een andere hal is ook Porsche vertegenwoordigd en wel met een wrak van een van de eerste 356’s. Paul ging het even na, maar als hij zijn Turbo zou willen inruilen tegen het wrak dan moet hij nog toebetalen ook. Hanneke liet zich als Porscherijder niet kennen en pakte de Lamborghini stier bij de staart. Bij ons vertrek is het gaan miezeren en uiteindelijk kregen we nog een paar uurtjes regen dus de kappen gaan dicht.

Hotel Monrepos heeft gelukkig een gezellige bar en daar werden plannen gesmeed voor de vrijdag waar de mannen een bezoek aan RUF wilden brengen en de dames twijfelden tussen een spa bezoek of een dagje winkelen in Stuttgart. Natuurlijk werd het nieuwe clublied nog enkele malen geoefend. Het kan de overige hotelgasten niet ontgaan zijn. Het hoge culinaire niveau van deze reis bleef ook vanavond weer gehandhaafd.

Woensdag 21 augustus - Tassen vol

Vandaag laten we de Porsches bij het hotel en zouden we dan uiteindelijk het doel van deze reis bereiken. Met de bus reden we in een klein half uurtje naar Porscheplatz eins, waar het Porsche museum staat. Inmiddels bestaat het museum in de huidige vorm al weer tien jaar. Zelf hebben we tijdens de bouw ervan en vlak na de opening al eens een bezoek gebracht. Het moderne ontwerp kan zeker nog moeiteloos vele jaren mee. Per half jaar veranderen ze van thema en deze keer was er speciale aandacht voor de 917, de geschiedenis, de techniek en de Porsche familie.

We hebben buiten bij het museum gegeten in de inmiddels weer stralende zon. De museumshop en de designshop konden op de nodige klandizie rekenen en werden met vele gevulde tassen verlaten. Bij de dealer aan de overkant van het museum hebben we uitgebreid naar de nieuwste modellen gekeken. Er is zelfs door één van onze leden een aankoopgesprek gevoerd! De terugreis ging met een kleine hindernis: de bus was stuk en we moesten een kwartiertje wachten op de vervanging. Geen punt, konden we nog even langs de geparkeerde auto's van de Porsche Club Dresden lopen.

De middag werd op verschillende wijzen doorgebracht: bootje roeien, candy-crush spelen, drankje drinken, wespen vangen met cola, tukje doen en boeken lezen. Samen in de zon aan tafel werd nog eens al het moois besproken wat we hebben gezien en wat we hebben gekocht. Na het diner werd er door sommigen nog een dansje gedaan op het terras maar uiteindelijk gingen we allemaal braaf weer ons mandje in.

Donderdag 22 augustus - Ga direct naar de gevangenis

We hebben een afspraak bij Ruf Automobile GmbH, Mindelheimer Strasse 21 in Pfaffenhausen, anderhalf uur rijden verderop. We werden daar ontvangen door Marc-André Pfeifer, al meer dan 10 jaar medewerker bij het familiebedrijf RUF. Makers van ‘Hochleistungsautomobile’. Prachtig toch, zoals dit in het Duits klinkt. Prachtig zijn ook de auto’s die er staan. Ik zou bijna willen zeggen Porsches maar dat kan eigenlijk niet want hoewel ieder kind zal zeggen ‘daar staat een Porsche’ is het dat niet. Officieel en dus ook op het kenteken van de auto staat: RUF.

Dit jaar bestaan ze 80 jaar en Marc-André heeft een leuk verhaal om uit te leggen hoe de combinatie Ruf/Porsche is ontstaan: In 1939 is Alois Ruf begonnen met een garagebedrijf en later een benzinepompstation (dit is er nu nog steeds). De oude Ruf had wel kijk op techniek en motoren en begon wat te experimenteren. In 1955 bouwde hij zin eerste touringcar/bus. Hiermee vervoerde hij de dorpsbewoners van het nogal afgelegen Pfaffenhausen naar de grotere steden zoals Stuttgart. Op één van die ritten werd de Ruf-bus ingehaald door een Porsche 356. Deze zagen ze even later weer terug maar nu zwaar beschadigd als gevolg van een ongeval. Ze stopten onmiddellijk, verleenden de gewonde rijder hulp en brachten hem naar het ziekenhuis. De 365 sleepten ze af naar de garage in Pfaffenhausen. Als dank voor alle hulp mocht Alois Ruf het wrak van de 356 behouden. Hij ging aan de slag en herstelde, verbouwde en versnelde de Porsche. Hierop kreeg hij zoveel positieve reacties dat hij een afzetmarkt ontdekte.

Bij RUF willen ze eigenlijk terug naar de basis zoals Porsche vroeger was:  klein en licht met een geweldig gevoel van beleving. Marc-André legt uit: “een moderne Porsche is tegenwoordig zo comfortabel dat je vaak bijzonder hard moet rijden om een beetje beleving te ervaren en dan daarmee het risico loopt in de gevangenis te belanden”.

De uitgebreide rondleiding die volgde was een prachtige belevenis. Een Ruf is een stuk hoogstaande autotechniek die je in sportauto wereld niet vaak tegenkomt. Wie een ultramoderne fabriek verwacht in Pfaffenhausen moeten we teleurstellen. Het bedrijf is van een bedrieglijke eenvoud. Een verzameling van middelgrote gebouwen en een pompstation. De werkelijke RUF-excellentie zit hem in de kennis en het vakmanschap van het bedrijf.

We kregen veel verschillende afdelingen te zien waar volop gewerkt wordt aan het ‘Verruffen’ van Porsches. Testbanken, plaatwerkers, spuiterij, motoren en een hele hal vol met ‘projecten’ die op hun beurt moeten wachten om gerealiseerd te worden. Foto’s maken is helaas niet toegestaan. De opdrachtenagenda zit meer dan vol. En dat terwijl een RUF toch niet bepaald een koopje is. De opdrachtgever wordt bij RUF overigens nauw betrokken bij het hele project dat vaak vele maanden kan duren. Dat is dan wel weer handig om de factuur te kunnen begrijpen die je gepresenteerd krijgt: zo’n 60 tot 80 bladzijden met 1.200 tot 1.500 gespecificeerde onderdelen. Als we na bijna 3 uur weer bij de receptie komen staat er nog een elektrische RUF buiten op ons te wachten. In Pfaffenhausen zijn ze op de toekomst voorbereid. Tot afscheid kregen we nog een gevulde goodiebag.

Had ik al verteld dat Pfaffenhausen wat afgelegen ligt? We hadden nogal trek gekregen en we vonden na enig zoeken uiteindelijk een klein bakkerswinkeltje waar de winkeldame wel wat belegde broodjes voor ons wilde maken. Als snel hadden we met onze geparkeerde Porsches ook de belangstelling van de bakker zelf en hebben we nog een gezellig praatje gemaakt, al broodjes etend in de etalage. Pfaffenhausen rocks!

Vielen Dank

Walther er Resie werden ‘s avonds bij het laatste diner spontaan door Hanneke bedankt voor een geweldige buitenlandweek. “We hadden een gezellige groep bij elkaar met een echte klik”, vertelde ze. Natuurlijk hadden we ook als groep wel iets voorbereid als dank. Ralph nam het woord namens ons allen en loofde de prachtige routes die Walther en Resie hebben uitgezet. Ook hebben we ons prinsheerlijk verwend gevoeld in de hotels waar we verbleven en bedanken Resie voor de uitstekende keuze. Natuurlijk is het moeilijk om iets passend te vinden voor het vele werk dat door beiden is verricht maar dat is goed gelukt met de overhandiging van het boek ‘Porsche Drive’ waarin 15 bergpassen in Oostenrijk Italië en Zwitserland worden beschreven. (Ik voel een bergtochten evenement aankomen).

Vrijdag 23 augustus - File

We namen op deze laatste dag afscheid van elkaar. Verschillende equipes zouden de thuisreis nog samen oprijden. Tja, aan alles komt een eind. Gelukkig ook aan de lange files die een aantal van ons op de terugreis moesten verduren. Via de gezamenlijke WhatsApp groep konden we volgen wie waar vast stond (of niet).

We; Henk & Marleen, Henny & Mariëlle, Ad & Mieke, John & Hanneke, Hans & Karin, Ralph & Sandra, René & Marianne, Rob & Ellen, Walther & Resie en Paul & Saskia  hebben een heerlijke week gehad!

Ellen Groen