Skip to main content

Door Peter Ganseman

De PCH blijkt wel echt een snelle club te zijn en dan niet alleen voor wat betreft de auto’s, maar bij het inschrijven voor het bezoek aan de Porsche fabriek en museum.. Doordat er plaats was voor slechts 30 personen had het bestuur er voor gekozen om dit middels inschrijving via de site te doen. Wie het eerst komt wie het eerst maalt. NU was het mijn kans om een keer te winnen dus dacht ik: ik zorg dat ik klaar sta als de site opengaat. Snel inschrijven en dan afwachten of ik de winnaar was. En na een spannende periode van wachten kwam het verlossende antwoord. Ik had gewonnen. Ja, natuurlijk nog met dertig personen, maar het voelde als een lot uit de loterij! Voor degene die niet zo gelukkig waren om mee te kunnen heb ik toegezegd de belevenissen en ervaringen op papier te zetten. Natuurlijk is het slechts een impressie van wat we allemaal hebben meegemaakt.

Op donderdag waren wij op tijd vertrokken want we wilden natuurlijk ook nog een beetje Autobahnrasen. Maar wat blijkt: dat ze inmiddels in Duitsland nogal een aantal borden hebben geplaatst en we moesten ons zoveel mogelijk aan de snelheid houden. We hebben dat, voor zover we ons konden beheersen, ook gedaan.Na aankomst in het hotel zijn we lekker op een terrasje gaan zitten, zodat we de aankomst van andere Porsjes konden zien. ‘s Avonds heerlijk gegeten bij de lokale Italiaan, vervolgens nog een biertje gedronken in een keldercafé.

Nadat we lekker hadden geslapen stond er vanaf acht uur een tafel klaar voor de Porsche vrienden. Na een heerlijk ontbijt vertokken we richting Porsche museum waar we hartelijk werden ontvangen door onze voorzitter en Sandra Mayr namens Porsche AG. De planning en huisregels voor die dag werden doorgenomen en als eerste stond het bezoek aan het museum op het programma. Als je dan in de hal staat waar de koffiebar en de shop zich bevinden, heb je direct zicht in de werkplaats die er alleen is voor auto’s die in het museum komen te staan, want elke Porsche in het museum moet kunnen rijden. Er was daar nu iets bijzonders aan de hand: Aan de pers werd daar in de werkplaats een replica van de eerste hybride auto getoond. Het ding rijdt nog ook! Porsche was in de jaren 30 al bezig met het ontwikkelen van een hybride auto, dus ook hier was Porsche weer zijn tijd ver vooruit. Jammer voor Toyota…

Voorzien van een koptelefoon om alles goed te kunnen volgen gingen we de roltrap op. Zonder een auto gezien te hebben was ik al onder de indruk van het gebouw, modern en erg indrukwekkend. Als je boven komt aan die geheel witte roltrap, wauw: dan staat daar het eerste ontwerp wat de basis is voor geweest voor de Porsche. Wat ik dus altijd dacht, dat Ferdinand Porsche is begonnen met het ontwerpen en bouwen van Porsches, was onjuist. Ik raakte in de war, want er stond een Benz en een Italiaanse sportauto die Ferdinand eerder had ontworpen dan de eerste Kever (toen nog KDF-Wagen geheten). Hij was toen meer een designer en ontwerper. Nadat Ferdinand Porsche is overleden op te jonge leeftijd heeft zijn zoon Ferry zijn gedachtegoed verder ontwikkeld, wat resulteerde in wat we allemaal te zien kregen en waar wij nu in rijden. Al snel kwamen de echte auto’s in zicht vanaf de ontwerpen van Ferry Porsche tot de nieuwste Porsches van vandaag. Wat mij opviel dat onze gehele club zich hier netjes aan de regels hielden en zeer aandachtig luisterde naar de uitleg en anekdotes. Dat was later tijdens het fabriekbezoek toch wat moeilijker.

Na de rondleiding met uitvoerige uitleg was het tijd voor een Porsche lunch in het personeelsrestaurant. Dan heb je daar toch een bepaalde voorstelling van, een kantine gevoel. Mis, ook hier was het kwaliteit en design waar menig restaurant jaloers op mag zijn. Na een heerlijke lunch was dan de tijd aangebroken voor het meest bijzondere: het Fabrieksbezoek. Er was ons aan het begin van de dag al meegedeeld dat het niet toegestaan was om camera’s of telefoons mee te nemen in de fabriek. En dat werd natuurlijk nog eens herhaald. Na een verdeling in twee groepen: één voor de Duitse en één voor de Engelse verstaanders gingen we van start.

Vervolgens liepen we langs alle bouwfases waarin opvalt dat alle types door elkaar worden gebouwd en in alle verschillende kleuren. Er zijn 118 montagestations waar voor elke auto exact 5:25 minuten beschikbaar is. Voor onze groep was het wel jammer dat er net een lange pauze voor het personeel was ingelast. Maar desondanks was alles erg goed te zien.

Maar hoe verder we in het proces kwamen, hoe meer de zeer aardige dame ons tot orde moest roepen en manen om binnen de lijnen te blijven en vooral nergens aan te zitten. Maar ja, wat is er moeilijker als je er zo dicht bij bent, dan wil je het ook echt voelen. De tweede groep heeft zelfs live het ‘huwelijk’ bij mogen wonen: het mooiste moment wanneer motor en chassis bij elkaar komen. Zulke huwelijken duren waarschijnlijk het langst van al!

Vervolgens gaan we naar bouw van de motoren. Doordat wij via een balustrade langs de productielijn konden lopen, was elk detail erg goed te zien. Er zijn twee productielijnen: een voor de boxermotoren en een voor de V6 en V8 lijnmotoren. Kortom alle Porsche motoren worden hier gebouwd! Opvallend is dat het grootste deel van het werk ook echt handwerk is, net als bij de productie van het chassis. Deze manier van produceren heeft bij mij nog meer respect losgemaakt dan ik al had voor deze bijzondere auto’s.

Na de rondleiding brachten we een bezoek aan de Porsche showroom. Naast alle nieuwe Porsches waren er hier ook gebruikte Porsches te bewonderen. Dit bezoek frustreerde toch wel enigszins; de prijzen zijn extreem veel lager dan in Nederland. Daar moet (Porsche rijder) minister Jan-Kees de Jager, middels verlaging van de belastingen toch maar eens iets aan doen.

In de avond kregen wij een heerlijk en feestelijk diner aangeboden door Porsche AG. Tijdens dit diner mocht onze voorzitter een massief zilveren Carrera 964 ontvangen uit handen van de manager Club Coordination Porsche AG, Sandra Mayr, dit vanwege het feit dat de PCH 55 jaar bestaat. Hierop volgde een aantal dankwoorden richting bestuur en Sandra Mayr.

Frank of was het nu Geert, laat maar zeggen Geert-Frank, bracht een staande ovatie aan het bestuur en zette nogmaals de jel compleet met Ivanhoe, Ivanhoe in. Had hij trouwens nog maar net geleerd. Naast de heerlijke gerechten die er werden geserveerd, kwamen we aan drank niets te kort. We kunnen terugkijken op een geslaagde maar toch ook wel vermoeiende dag.

Ik heb genoten en denk dat ik voor een ieder die mee is geweest mag spreken van een uniek en geslaagd bezoek. Ik wil met de volgende spreuk eindigen, die we hoorden bij de afsluiting in het museum:

Niemand heeft een Porsche nodig, maar iedereen wil er één hebben!