Skip to main content

Hoe zat dat ook alweer met die 3S? Drie PCH-vrienden, Michael Edwards, Frank Hurks en Robert Sie besloten enkele jaren geleden elk een 993 Carrera S te kopen en gingen vervolgens als de 3S-broeders door het leven. Reeds eerder organiseerden zij met succes de 3S toer naar de Belgische Ardennen. Ook dit jaar waren zij bereid om weer een spetterend evenement op de PCH kalender te zetten. Door drukke werkzaamheden viel 3S-broeder Robert Sie af, zodat Frank en Michael de handen in één sloegen en de 3S toer 2006 voor hun rekening namen. Dit keer ging de rit naar het Duitse Sauerland. Maud Heijnen vonden wij als vrijwilligster bereid om het verslag op te tekenen.

Om zeven uur de auto in, dat is toch wel erg vroeg voor een zaterdagochtend. Het begon nog te druppelen ook… Nou ja, we zullen wel zien. Maar het viel mee onderweg en het hield zelfs op met regenen. Keurig om stipt half negen waren wij present bij ‘Van der Valk’ in Cuyk. Het was schemerig in de ontvangstruimte en dat was maar goed ook, want de slaapplooien in je gezicht hebben tijd nodig om weg te trekken. Enkele deelnemers bleken in het hotel te hebben overnacht, maar of je dan fris en monter uit de veren springt? Gelukkig doet op die momenten koffie wonderen.

Na de briefing van Frank en Michael, die op sommige punten erg duidelijk was (regenbuien dus wees voorzichtig) en op andere punten zeer cryptisch (rijdt met de juiste snelheid) konden we op weg voor de proloog. Bolletjes, pijltjes en valse vragen voor de wakkere neerlandici onder ons. Drempels! Tempo! En iedereen die eindigde voor huisnummer 8 in de Molenhoek, werd voorzien van een draagtas met rijkelijk proviand + routeboek + ANWB atlas en kon vervolgens starten voor de verbindingsetappe richting Winterberg.

Het was best een lange rit, waarbij sommige deelnemers flink omgereden hebben. Er waren behoorlijk veel wegwerkzaamheden op de Duitse wegen, maar rond 14.00 uur konden we voor de lunch aanschuiven in Hotel Löffler in het Sauerlandse Silbach. Er stond een riant buffet voor iedereen klaar en via Frankrijk kom je er tenslotte ook… Op krachten gekomen kunnen we aan de middagetappe beginnen, opnieuw voorzien van een routeboek en escape enveloppe. Na de briefing van Michael (rustig rijden want het is nat en glad en de koffer moet dicht blijven) werd het 180 km toeren door het mooie, maar druilerige en grijze Sauerland. Je doorkruist het ene na het andere natuurpark en begint te begrijpen dat het wellicht goed toeven is in deze omgeving. Naast de natuur en de ouderdom van het bier ontdekken we dat je vuur kunt slaan uit paddestoelen en dat kan altijd van pas komen.

De heren Hurks en Edwards blijken bijzonder goed in het trekken van dwaalsporen en het oproepen van verhullende nevelen. De route is prachtig, het venijn zit in de staart. Als het snel donker wordt is het nog moeilijker de juiste route te vinden. Wat was het boven op die berg mistig en donker! En van welke kant kwamen we ook alweer? Het routeboek klopt uiteindelijk wel, want we arriveren allemaal op de juiste plaats van bestemming.

Bekende omgeving? Hotel Löffler in Silbach, waar de eigenaar overigens een fan is van snelle auto’s en bijzonder gastvrij is. Hij heeft al eens eerder een Porsche Club op bezoek gehad. De privé collectie bijzondere auto’s van een vriend verderop kunnen we helaas niet bezichtigen wegens afwezigheid van de eigenaar. Deze had een klein probleempje met één van zijn auto’s op de Nürburgring. Dat zit dus nog in het vat.

Kortom, het is inmiddels tijd voor een cool down aan de bar, reines Bier und Rotwein, verbroedering na ontbering. De gebroeders Arendsen hebben een goede tijd neergezet en schijnen ook te kunnen wappen. Whatever that may be? Om half acht mogen we aan tafel voor het diner en opnieuw is het eten voortreffelijk, de sfeer uitstekend en de avond lang genoeg. De nacht kort of toch langer voor sommigen want zondag om half negen ontbijt is Wintertijd! Ook nu weer rijkelijk, lekker en voor elk wat wils of zelfs een broodje voor onderweg.

Het weer is fantastisch met zon en een blauwe lucht dus dat belooft wat! Onze auto wil starten maar één van de anderen heeft accuproblemen en moet aangeduwd worden. Dat mag de pret niet drukken, we rijden met z’n tweeën op, met als voordeel dat we als eersten weg mogen. Het Sauerland laat zich nu van zijn mooiste kant zien met prachtige herfstkleuren en geen drup regen, zelfs geen mist. De route gaat uitstekend, maar de plaatjes gaan aan ons voorbij want we konden niet stoppen en de oogjes zijn nog niet helemaal open. Onderweg komen we veel dagjesmensen op smalle wegen tegen, dus opletten! De gebroeders komen in duizelingwekkende vaart voorbij gesneld en verdwijnen aan de horizon. Eenmaal aan het eind van de prima beschreven route is dan toch een gemakkelijk te missen afslag naar een sluwe smalle landweg ingelast. Genoeg om toch weer een kwartiertje om te rijden.

De 3S-vragen zijn erg specialistisch en waarschijnlijk ook niet zicht- maar wel hoorbaar. Sommige antwoorden liggen binnen handbereik. De uitlaten van de S-en zijn toch voor iedereen zichtbaar? Het eindpunt van de rit en tevens de lunch ligt aan de Biggesee, een groot stuwmeer, niet ver van de snelweg gelegen. Even is er paniek want op zondag blijkt het geselecteerde restaurant vol te zitten met lunchende bejaarde families. Maar men heeft toch weer enorm zijn best gedaan opnieuw een rijkelijk verzorgde lunch neer te zetten.

De prijsuitreiking vindt plaats en het ligt voor de hand: De gebroeders Arendsen op nummer 1 en 2 en Hindrik van Houtum op nummer 3. Allen gefeliciteerd!

Frank en Michael, bedankt voor een voortreffelijk weekend. Van mijn kant een voorzichtige suggestie; zou een verplichte wandeling op de helft van een route een optie kunnen zijn? Al die copieuze maaltijden moeten immers ook een kans krijgen om voldoende te verteren.

De weg terug naar huis ging voorspoedig. Onze oude auto heeft zich prima gehouden en we zijn weer heel thuis gekomen. Kortom, een super gezellig weekend in een prachtige omgeving met uitstekende maaltijden en een prima hotel. Staat er binnenkort weer een toerrit op het programma?

Maud Heijnen