De P&P ritten zijn terecht al lang een begrip bij de PCH. Het vrienden-duo Peter Akkerman en Paul Mooijman weet er immers altijd iets bijzonders van te maken. De P&P puzzel zit meestal vol met instinkers en staat altijd garant voor een mooie route. Vorig jaar moesten we het zonder deze traditie stellen omdat ons duo druk was met de voorbereidingen van de FAB50 rit naar Leipzig en Berlijn, maar dit jaar stond het evenement weer op de kalender en wel op 20 mei.
De convocatie was een beetje vaag, maar naar later bleek was dit opzettelijk gedaan om niets prijs te geven van het karakter van de P&P editie 2007. Volgens de organisatoren luisteren zij altijd goed naar de deelnemers en wordt er vaak en langdurig geëvalueerd in de stamkroeg van beide heren. Uitgangspunt dit keer was een opmerking van een deelnemer in 2005, dat er onderweg niet voldoende lunchgelegenheid was. Dat zou deze keer niet gebeuren!
Verzamelpunt was het Zalmhuis in Capelle aan den IJssel. Een geheel gerestaureerd pand in Jugendstil, temidden van de moderne kantoren in het high-tech bedrijvenpark dat daar de laatste tien jaar uit de grond is gestampt, aan de Maas net onder Rotterdam. Omdat de entree een grondige verbouwing ondergaat was het even behelpen via een achterdeur, maar dat mocht de pret niet drukken. De koffie-ontvangst was prima geregeld en de stemming zat er direct al in. De opkomst was bijzonder goed met circa 60 deelnemers, waaronder gelukkig ook weer enkele nieuwe gezichten.
Uiteindelijk was daar het verlossende woord met een uitleg van Paul Mooijman over de rit en de uit te voeren opdrachten. Deze keer geen foto’s, geen bolletje pijltje routes, geen cryptische omschrijvingen maar een hele simpele lijst van 13 horecagelegenheden ten Noorden en ten Zuiden van de Lek, tussen Rotterdam en Vianen, ofwel in de Alblasserwaard, Krimpenerwaard en Lopikerwaard. De opdracht was al even simpel, bepaal zelf de route, haal in elke kroeg of restaurant op de lijst een letter op en vorm van de verkregen letters een woord. Hoe simpel kan het zijn? Geen valkuilen, geen dubbele bodems, geen instinkers. Alle deelnemers waren met stomheid geslagen door de verbluffende eenvoud en genialiteit van dit nieuwe concept. De enige creativiteit die van de deelnemers werd gevraagd was om zelf de beste routes uit te zetten tussen de stops, die niet in de juiste volgorde vermeld stonden. Een simpele landkaart doet dan wonderen. Het moge duidelijk zijn dat P&P het zich met deze opzet niet makkelijk gemaakt hebben. Ruim 20 kroegen moesten worden bezocht, voordat de uiteindelijke selectie gemaakt kon worden, de keiharde onderhandelingen met de horecaondernemers gingen uiteraard vergezeld van enige alcoholische versnaperingen, zodat het uitzetten van dit traject vele avonden in beslag heeft genomen…..
De route bood veel water, veel molens (vooral in Kinderdijk) en prachtige landweggetjes die we op deze dag moesten delen met een grote horde fietsers en wandelaars. Onder¬getekenden besloten om met Dirk en Liesbeth Kniep en Diana Soeteman een groepje te vormen en gezamenlijk op pad te gaan, met de hulp van twee TomTom’s die goede diensten bewezen. De eerste stop was in Krimpen aan de Lek en de kroeg was redelijk snel gevonden. Omdat vrijwel alle deelnemers deze stop in korte tijd wisten te vinden, was er veel bekijks voor de karavaan Porsches die door het dorp trok. Vervolgens moest de keuze gemaakt worden de route onder of boven de Lek te vervolgen. Wij kozen voor het eerste en staken over met de pont richting Kinderdijk. Kroeg nummer vier beschikte over een riant terras en wij besloten dat het tijd was voor de lunch. Een prima locatie in het zonnetje, waar het toch wel erg druk was, met niet al te slim bedienend personeel en een trage keuken. Enfin, het duurde al met al wat erg lang voordat de simpele broodjes, die we bestelden, op tafel kwamen. Maar we zaten daar prima en het was gezellig. Uiteindelijk zaten we daar meer dan een uur en dat was achteraf wel wat veel van het goede. De laatste kroeg ten zuiden van de Lek werd ook redelijk snel gevonden. Op dat moment begon het te stortregenen en de kappen van de Boxster van Dirk en Liesbeth en van de Speedster van Diana moesten dicht. Vervolgens met de pont bij Schoonhoven naar de andere oever van de Lek.
Omdat Schoonhoven voor ons een thuiswedstrijd is, was het vinden van het etablissement op de lijst aldaar geen probleem, ook al moest daarvoor een stukje door de regen gelopen worden. Maar nu hadden we toch een probleem. Bij vertrek was er een strikte tijdslimiet aangekondigd en wij gingen er vanuit dat P&P als altijd rechtvaardig maar wel streng zouden zijn. We hadden nog een uur en nog zeven kroegen te gaan. Dat leek een onmogelijke opdracht, mede door onze (te) lange lunchstop. Het gebrek aan doorzettingsvermogen in onze groep, in combinatie met de regen, bracht de doorslag: alle kroegen bezoeken leek onmogelijk, dus we konden toch niet meer in de prijzen vallen, het was een half uur rijden naar Capelle aan den IJssel en we besloten derhalve om terug te keren naar het Zalmhuis om daar in ieder geval aan de borrel te kunnen beginnen. Het moet gezegd: Christine en Diana deden nog een flauwe poging om de route te vervolgen, maar de meeste stemmen gelden.
Inmiddels hadden we zes letters verzameld van de dertien: PRSCHE. Dat leek nogal simpel, het woord Porsche moest erin zitten dus wij gokten maar op Porscherijder en Porschefestijn. Aangekomen bij het Zalmhuis bleken wij de eersten te zijn! De meeste deelnemers bewezen diehards te zijn en vrijwel iedereen had uiteindelijk alle dertien kroegen gevonden. Het schaamrood stond ons op de kaken, maar we hadden wel een mooie voorsprong in het borreluurtje opgebouwd! P&P waren tot onze verbijstering mild en vergevingsgezind en gaven geen strafpunten voor overschrijding van de tijdslimiet. Het woord hadden we ook al niet goed gegokt, het moest ‘Prehistorisch’ zijn. Hoe kom je erop? En ja hoor, bij de prijsuitreiking bezette onze groep de laatste drie plaatsen. Dirk en Liesbeth hadden de eer om de poedelprijs in ontvangst te mogen nemen, terwijl de rest van de groep toch eigenlijk net zo’n slechte score had.
De eerste prijs ging naar Nel en Louis Bouman, de tweede prijs was voor Lydia en Natasha van der Klis en de laatste beker ging naar Ronald de Graaf en Michel Daems. Onder luid applaus werden de prijzen in ontvangst genomen. Ook met het Zalmhuis was keihard onderhandeld door P&P. Voor het luttele bedrag van € 45,- werd ons een prima drie-gangendiner voorgeschoteld inclusief alle drank tijdens het diner en tijdens het borreluurtje, dat voor sommigen ruim twee uurtjes duurde. De meeste deelnemers bleven voor het diner en het werd een bijzonder gezellige PCH avond in het Zalmhuis.
Peter en Paul, we hebben weer genoten! Bedankt voor een bijzonder geslaagde dag en hou deze traditie alsjeblieft in ere. Wij zijn er volgend jaar weer bij als het even kan.
Henry de Vaal en Christine Hiemstra