Skip to main content

Hoewel bijna alle evenementen dit jaar geannuleerd moesten worden, ging er gelukkig ook iets nog wél door. Ralph van Soomeren en Sandra Nengerman slaagden er in een volledige  Coronaproef tourrit te organiseren in Noord-Holland.

We werden ontvangen op een parkeerterrein in Hargen aan Zee, waar een echte barista de heerlijkste koffiespecialiteiten voor ons maakte. Met statafels op ruime afstand konden we buiten - het weer werkte gelukkig mee - toch een praatje maken met onze mede-Porsche Club leden. We ontvingen een tasje met versnaperingen en een roadbook. Druppelsgewijs vertrokken al onze mooie bolides voor een toer in het noordwestelijke deel van ons land.

Hoewel er onderweg genoeg gelegenheid was in de horeca gelegenheden die op dat moment weer/nog open waren, besloten wij onderweg op een stil landweggetje te genieten van onze zelf meegenomen boterhammetjes.

Ook anders dan anders: normaal is het leuk met iemand samen te rijden, soms wel met een heel groepje, maar deze keer zagen we slechts af en toe ergens een Porsche rijden en reed iedereen de rit redelijk op zichzelf. Ook dit deel van Nederland is een prachtige streek. We reden zonder puzzelen of andere opdrachten en konden dus volop genieten van de omgeving. Verder waren er een aantal mogelijkheden om de tourrit te onderbreken. Wij hebben van deze extra mogelijkheid geen gebruik gemaakt. De verslagen van deze verschillende activiteiten zijn vastgelegd door andere leden en die leest u hieronder.

We eindigden allemaal weer op een parkeerterrein in Heerhugowaard waar Sandra en Ralph ons opwachtten met een leuk pakketje streekproducten. Deze ‘anders dan anders’ rit was toch een leuke en welkome afwisseling in de momenteel zeer beperkte activiteitenkalender van onze club.

Elly de Graaf


Optie 1:
Een wandeling van ca. een uur, rondom recreatieplas Geestmerambacht.

Door een foutje van onze navigator, Viviènne, kwamen we uit bij natuurbegraafplaats Geestmerambacht. Daar was wel een prima parkeerplaats, dus lopend hebben we de wandelroute opgezocht. Er was een hele mooie wandelroute rond Geestmerambacht van ca. zes km. Je kon kiezen uit de rode of de blauwe route. Veel plekken langs onze route waren opnieuw ingezaaid en het was op die plekken dan ook niet mogelijk om direct langs de waterkant te lopen.

De route bestond uit keurige wandelpaden en onderweg vonden we een soort strandtent/snackbar, El Chiringuito, waar we iets konden drinken en snacken. Bij het begin- en eindpunt bevond zich ook nog een biologisch/vegetarisch restaurant: Lovers and Hunters.

Het was heerlijk weer om te wandelen en dat is weer eens iets anders dan uren achtereen in de auto zitten.

Geneviève de Juncker

Optie 2:
Bezoek aan museummolen Schermerhorn

Als onderdeel van onze tourrit hebben wij een bezoek gebracht aan ‘de Molendriegang’, drie imposante molens op een rij bij Schermerhorn. Tot 1633 was de Schermer een meer van ruim vier meter diep dat in twee jaar tijd door 52 molens drooggemalen werd en zo de Schermerpolder werd. Een uniek staaltje watermanagement uit de Gouden Eeuw om goed renderende landbouwgrond te verwerven.

Het ingepolderde land, vier meter onder NAP gelegen (!), wordt tot op de dag van vandaag bemaald. De vele dijkwegen waarop we met onze Porsche heerlijk reden laten zien dat er de nodige hectaren land gewonnen is; in totaal uit 70 meren en plassen in  Noord Holland. Alleen het Alkmaardermeer ofwel Langemeer en het Naardermeer heeft men na inpoldering weer laten vollopen met water.

De ondermolen D, nu een museum, heeft een houten zwart geteerde onderbouw  met  specifiek groen-geel geschilderde kozijnen, een riet gedekte romp en een achtkanten binnenkruier. Het zogenaamde verkruien, het op de wind stellen van de wieken-as, gebeurt boven in de molen. Het touw dat uit de molen hangt is de rem om de wieken goed op de wind vast te zetten. De wind wordt gevangen in de zeilen die aan de wieken bevestigd zijn en kunnen zo een vijzel of scheprad aandrijven waarmee bij goede wind 50 m3 water per minuut tot ca. 1,5 meter omhoog gebracht wordt. Deze museummolen heeft nog een houten vijzel.

De Molendriegang maalt zo trapsgewijs het water omhoog en houdt de polder droog. De molenaar verdiende in vroeger tijden een schamele 80 gulden per jaar. Hij en zijn gezin kregen hiervoor vrije inwoning in de molen en door de timmerlieden van het waterschap werd de molen goed onderhouden. Om het inkomen aan te vullen, wat hard nodig was, werkte de molenaar in de zomermaanden op het land. Naast de molen staat op het erf gewoonlijk een schuurtje, molenboetje genoemd.

De huidige molenaar van de museummolen is eind 20 en daarmee één van de weinige jongeren die dit vak zeer boeiend vindt. Met passie heeft hij ons over de molens verteld. Hij woont zelf woont in een andere molen en hoopt dat meer jongeren door zijn enthousiasme voor het vak aangestoken worden en dat zo deze bedrijfstak in de breedste zin kan blijven bestaan.

Dominique van der Meulen


Optie 3:
De beeldentuin van Nick Jonk

Uit de mogelijke tussenstops hebben wij een bezoek aan de beeldentuin van Nick Jonk gekozen. Voor ons was dit een onbekende Nederlandse kunstenaar. Zijn museum aan de rand van Grootschermer was niet moeilijk te vinden door het rijtje van Porsches die aan het watertje geparkeerd stonden. Even dachten we door Nick zelf ontvangen te worden, maar later bleek dat dit de zoon Zeger Jonk was van de inmiddels overleden kunstenaar.

Samen met zijn vrouw Annelies beheert hij de nalatenschap van zijn vader in dit museum en beeldentuin. Niet groot maar wel leuk om door heen te wandelen. In het toegankelijke atelier konden we een documentaire bekijken over het leven van de kunstenaar.

Het aardigst was toch wel de beeldentuin waar de voor Nick Jonk kenmerkende ronde figuren prachtig in het Noord-Hollandse landschap ten toon gesteld stonden. Daar ook kwamen we één van de teksten tegen van de vrouw van Nick Jonk, die tussen de beelden staan:

“Soms is er zomaar eens een dag
Een dag waarvan je weet
Dat het goed en zeldzaam was
Een dag die je nooit vergeet”

Ellen Groen

Voor het fotoverslag klik hier