Skip to main content

Autobahnrasen op een schitterende voorjaarsdag

Op 23 maart is het zover. De auto’s mogen uit de garage en de poets; de weg weer op om te ontwaken uit hun winterslaap. Het weer is fantastisch (zo wil ik iedere morgen wel wakker worden) en de organisatie heeft, onder leiding van Claus, de nodige voorbereidingen getroffen om een mooie Raas-route uit te stippelen. Of dit gelukt is, leest u hieronder in het verslag van deze dag dat voor u is opgetekend door Peter Steens.

Op zondagochtend 23 maart was het een aardig voorproefje om de Grand Prix van Maleisië nog net te zien finishen (voor anderen onder ons: te zien starten -red-) alvorens af te reizen naar het verzamelpunt. Het voornemen om in ieder geval in de eerste bocht geen vleugels, bargeboards of andere aerodynamische hulpmiddelen eraf te rijden, raakte hierdoor dieper geworteld.

De vertreklocatie “Bilderberg” liet me teruggaan naar mijn jeugd, omdat ik 50 (sic) jaar geleden vele weekenden hier doorbracht met mijn ouders om even weg te zijn uit de Randstad. Vanaf 10 uur stroomden de bolides binnen in de vele bekende variaties, waaronder ook een Cayenne S. Voor zover ik weet een primeur. Het proces van gewenning aan de Porsche als gezinsauto is hiermee begonnen.

De ontvangst met koffie en een van het PCH-vignet voorzien taartje betekende een goed begin.Na een woord van welkom van onze nieuwe voorzitter, waarbij twee aspiranten, Jan Frensch meerijdend met de 993 (eigen bak zonder koppeling bij Pon) en Wiljo Pas (mooie rooie bak) werden voorgesteld, brachten de activiteitencommissaresses (993 punten plus 2x de woordwaarde!!) ons op de hoogte van de verdere marsroute. In plukjes van 5 vertrokken wij richting Duitsland, reeds in Arnhem enkele oldtimers met open mond achterlatend.

Na wat opwarmbewegingen in Nederland trapte menigeen het gas diep in na het passeren van het bord met de magische tekst ‘Bundesrepublik Deutschland’. Met de nieuwe Pirelli Corsa P Zero’s gemonteerd onder de 993 voelde ik me een Haubtbahnweichenwechselhinundherschieber (996 punten en 3x de woordwaarde), want als een trein op rails kwamen wij snel op de 262 km/u, waarbij het gewicht van mijn bijrijder van 90 kilo een beperkende factor bleek in optrektijd en remweg. Verderop, richting Schloss Neuhaus, werd de weg versperd door Rot-Weiss Essen fans op weg naar hun wedstrijd tegen Bielefeld en enkele Baustellen, wat het Rasen helaas beperkte.

Schloss Neuhaus bleek zo groot dat, naar mijn waarneming, de meesten er zomaar voorbij toerden. Met het Slot te zien in alle drie de spiegels en dan nogal ‘blond’ enkele lokale Duitsers vragen waar het slot ligt, geeft aan dat na 2 uur en 288 km Rasen het alert reactievermogen toch wat schade lijdt. Echter, de lokale Duitsers kwamen niet meer bij.

Feestelijk was het parkeren van 23 (sportieve) Porsches en een Cayenne rondom het grasgazon van het slot. Wij waren niet de enigen die deze schitterende middag benutten voor een heerlijk verpozen met een hapje of een bescheiden drankje. Leuk te zien, dat ook enkele oude Opels en Volkswagens het slot als verzamelpunt hadden gekozen. Hieronder was een busje bouwjaar 1952, zoals je weet ontworpen op de achterkant van een sigarendoosje door de oude heer Pon. Er was zelfs een knalrode Goggomobiel (spreek uit alsof de motor van deze pruttelpot loopt), waarvan de eigenaar een bordje achter zijn ruitenwisser had gestoken met de tekst: Later als ik groot ben, word ik een Porsche!!!. En dan nog beweren, dat Duitsers geen humor hebben.

De maaltijd in drie gangen was prima aangepast aan de locatie en de vrijetijds omstandigheden en uiteraard zeer geanimeerd. Als trofee kreeg ieder nog een krat (nou, ja) sekt mee en vertrok men individueel weer richting huis.