Skip to main content

Fact sheet
Naam: E.L. (Elbert) de Graaf
Leeftijd: 56 jaar
Burgerlijke staat: partner Marja de Kruijff
Woonplaats: Rijswijk (Gld)
Werk: Senior Regio Manager Derbigum Nederland, Advisor Durability and Sustainability, Making Buildings Smart. 
Persoonlijke ervaring: Ruim 30 jaar commercieel verantwoordelijk in diverse banen.
Hobby’s:  auto’s en boten, autosport, watersport en wintersport.
Porsche: 911 ’72 Carrera RSR clone (Gulfie)

Na terugkeer van een van de mooiste buitenlandse ritten gereden en georganiseerd door onze fantastische club, benaderde onze clubredacteur en -webmaster Marc mij voor de rubriek “Even voorstellen”. Ik vind het bijzonder leuk om na 20 jaar actief lid te zijn van deze mooie club, mijzelf voor te stellen en te laten zien hoe ik door de jaren heen met het Porsche virus ben besmet.

Van mijn moeder (inmiddels 82 jaar) heb ik altijd begrepen dat de liefde voor auto’s er bij mij al vroeg in zat. Zij vertelde mij dat ik in de box alle automerken al kende, meestal voorzien van de juiste autogeluiden. Dus toen al matching… Na het behalen van het autorijbewijs elke vrije minuut volle bak gewerkt en als auto gek zo snel mogelijk mijn eerste auto gekocht. Een Alfa Romeo Guilia Super Nuovo, houten stuur, allemaal metertjes en dan dat geluid. Bij iedere tunnel moest het raam natuurlijk open. Maar hij was helaas zo rot als een mispel. Samen met mijn vader een winter lang aan de Alfa gewerkt. Wij bouwden destijds al boten van polyester, dus de Alfa compleet voorzien van een nieuwe neus en bodywerk met polyester. Plaatwerk werd niet gebruikt. Maar niet al te veel later kreeg ik genoeg van die rottigheid. Na een MG B, een Innocienti de Tomaso en nog wat van dat spul kocht ik van mijn tandarts zijn gebouwde Sandman Buggy met 2 liter bus motor. Al snel werd het een befaamde GTI killer, want voor ieder stoplicht was het raak. Het koste mij zeer weinig moeite om de GTI jongens tot zo’n 120 kilometer per uur het nakijken te geven, dan kwamen ze mij met een rood hoofd voorbij.

Tijdens mijn diensttijd waar de auto’s altijd zeer tot de verbeelding spraken, kwam ik in het plaatselijke suffertje een advertentie tegen van een PUMA. De auto bleek in Leerdam te staan, 15 km van mijn woon- en geboorteplaats Culemborg. Afspraak gemaakt. We kwamen aan bij een garagebox waar het gras zeker een meter hoog voor de toegangsdeur was gegroeid. Nou ja, je zou het een echte Barn Find kunnen noemen. Met veel moeite de garage deur geopend. Daar stond een originele PUMA die na een korte inspectie in nieuwstaat bleek te verkeren. De eigenaar had totaal geen kennis van zijn auto en vroeg niet teveel geld. Hij startte niet, de accu bleek plat, dus ‘s avonds terug met een nieuwe accu. Starten en lopen. De PUMA was een Braziliaanse sportwagen, gebouwd op een onverkort Volkswagen Kever onderstel. De PUMA fabriek stond destijds naast de Volkswagen Kever fabrieken in Brazilië. Race legende Emerson Fitipaldi had destijds privé ook zo’n PUMA. Hij bleek puntgaaf, Goudbruin metallic en was voorzien van een Porsche 356 motor. Dat werd mijn eerste contact met en grondlegger van het Porsche virus. Vele auto’s en motoren volgden.

In 1996 overleed mijn vader en grote vriend, waarmee ik onze hobby’s deelde. Wat zijn ogen zagen, konden zijn handen maken. Auto’s en boten, vooral die laatste passie deelden wij samen. Mijn vader is 61 jaar geworden en was net met de VUT. Heeft er één jaar van mogen genieten. Ik dacht bij mezelf, zo vergankelijk is het allemaal dus. Ik maak nu de jongensdroom van zovelen waar en wist precies wat ik wilde: een klassieke Porsche targa.

De auto’s waar ik voor viel werden uit Californië geïmporteerd door Berry Smits. In die tijd had hij regelmatig Porsches en heeft in ditzelfde jaar een aantal van onze gewaardeerde clubleden voorzien van hun “grote bezit”.

Ik had summiere kennis en geld gespaard, Berry had buiten twee 911 targa’s opgesteld, een metallic blauwe en een zwarte. Een T en een S. Je bent van plan om een Porsche te kopen!? Heb je er wel eens in gereden dan!? Nee, ik niet! Dan lijkt het mij verstandig om die blauwe T targa te kopen vertelde Berry. Waarom? Die rijdt veel makkelijker want je hebt geen ervaring, die S moet je op toeren rijden en rijdt niet makkelijk op lage snelheden en binnen de bebouwde kom enzo. Hoe meer Berry me naar de T duwde, hoe meer ik naar de zwarte S targa keek.

Berry stelde voor: weet je wat, we gaan samen een stukje rijden, kijken of je dat kunt. Na een paar kilometer parkeerde ik de S op zijn pad en trok de sleutels eruit. Ja klonk het, jij kunt wel rijden dus…

De auto op 6 juni 1996 op naam gezet en 20 jaar lief en leed gedeeld. Met mijn “Blackie” tochten van 5.000 tot wel 7.000 km gemaakt, vele jaren ingezet als vakantieauto. Altijd gas erop, nooit gespaard, litertje olie erbij en gaan, waar hij voor is gemaakt. In al die jaren wel tot vier keer toe door de 901 koppeling getrapt en altijd tijdens mooie ritten, met als gevolg repatriëring. Op een gegeven moment was de S motor op. Samen met Eric Hendriks – eerst CarEric en later PCG – besloten om er een 915 bak in te leggen, en na overdenken ook een 3,2 Carrera motor. In contact gekomen met Olav Gelissen van Speed Service in Born, hij heeft de benodigde aanpassingen zeer nauwkeurig gemaakt. Terugkijkend bleek dit achteraf kijkend naar de huidige marktontwikkeling natuurlijk geen goede keuze! Maar goed, we hebben nog jarenlang met veel plezier en probleemloos ritten kunnen rijden. Daaronder ook een lang gekoesterde wens: de Route Napoleon van Golfe Juan naar Geneve. Zie hiervoor de foto.

Tussentijds hebben we op enig moment een 356 A coupe gekocht, als tweede klassieker. Deze auto hebben we in juni 2015 samen met de 911 S targa ingeruild op mijn lang gekoesterde jongensdroom. Ultieme wens was een 911 1973 RS (replica) maar het werd onze 911 1972 (model 1973) RSR clone Gulfie, opgebouwd door Speed Service.



Het voorbeeld voor deze auto was de Porsche Carrera RSR 2.8 uit 1973, waarvan er door Porsche destijds slechts 49 geproduceerd zijn voor lange afstandsraces. Het was overigens zo’n Carrera RSR 2.8 waarmee meteen in 1973 de 24 uurs race van Daytona gewonnen werd. Onze RSR replica is met ontzettend veel aandacht voor detail opgebouwd, om het origineel zo goed mogelijk te benaderen en op sommige punten zelfs te overtreffen (aldus het taxatierapport).  

Overigens was het na twee jaar “Spartaans rijden” mijn bedoeling om Gulfie toch maar weer te verkopen, maar na de afgelopen Zwitserland – Italië rit en 2.650 probleemloze kilometers, heb ik besloten Gulfie absoluut te behouden en te koesteren. Ik hoop dat hij ook weer 20 jaar bij ons mag blijven.

De afgelopen 20 jaar heb ik – en later wij samen – enorm veel plezier beleefd aan onze Klassieke Porsche 911 9 12 Club. Vanaf het prille begin met Gijs van Wagensveld als voorzitter, later het stokje overgenomen door Erik Jan Huiberts en nu door onze huidige voorzitter Hessel Roukema, die samen met de andere bestuursleden voor een nieuw elan en frisse wind zorgt en de club voor de toekomst neerzet!

Een ieder veel dank voor de gezelligheid en samen op naar een mooie toekomst van onze club……….

Elbert de Graaf, 1961, Rijswijk (Gld)