Skip to main content

Een jongensdroom...

Het verhaal achter de Porsche 911 van clublid Jan Broekhuizen.



Factsheet
Naam:  Jan Broekhuizen
Leeftijd: 69 jaar
Stad: Enkhuizen 
Beroep: Oud horeca ondernemer
Burgelijke staat:  Samenwonend met Tineke Jilderts  en zoon John
Auto: Porsche Targa 1972

Ja, wie had er nu geen jongensdroom? Ik in ieder geval wel. Boven mijn bed hing een fotootje van een Austin Healey 3000. Zo’n tweekleurige: blauw metallic met crème. Maar op een of andere manier werd 't uiteindelijk een Porsche 911. Waarom weet ik niet meer precies maar een Porsche moest het ooit worden. Met mijn 15e jaar van de ULO af want ik wilde werken en geld verdienen. Tegen de wil van m’n ouders en de leraren in.

Eerst kwam er een mooie brommer, een DKW Spoetnik, eigenlijk ook best een bijzonder voertuig.  Rond dezelfde leeftijd kreeg ik ook verkering met de dochter van een horecaondernemer. Op de DKW samen op vakantie, in één dag naar Valkenburg. Ik werkte toen bij een oom, commissionair in groente en fruit. Prachtig vond ik dat! Zelfs af en toe, al op je 16e, in de vrachtwagen rijden. Maar na enige tijd werd het in het horecabedrijf helpen wat al snel daarna werken werd, dus afscheid genomen van de baan op de vrachtwagen. In de horeca vond ik m’n draai, het bedrijf werd verder ontwikkeld en al op m’n 21e nam ik samen met mijn (inmiddels) vrouw Afra de zaak over. Het ging goed en steeds beter. Het toerisme nam sterk toe in Enkhuizen en daar profiteerden wij ook van.

Toen we op een dag bij onze hamleverancier kwamen die achter de VW en Porsche garage op de Overtoom in Amsterdam zat, reed er net een blauw metallic Porsche Targa naar buiten. Ik op de monteur af die er in zat. Van wie is deze vroeg ik brutaal. Van de directeur antwoordde hij. Ja, en toen wist ik het zeker; dat moet hem worden. Na jaren van hard werken kwam steeds weer die droom naar voren en uiteindelijk op een goede dag een proefrit gemaakt met een bloedoranje Targa. Geweldig, maar ik moest toch nog wel wat mensen overtuigen. Helaas ging de koop niet door. Later toch bij Porsche dealer Autolichtstad in Eindhoven beland. Geen blauw metallic helaas, want we kwamen thuis met een groen metallic, de 22-90-PJ. Maar bij de eerste de beste hevige regenbui stond de Targa vol water. Dus teruggebracht om een andere uit te zoeken. Die rit kostte me ook nog eens een beste bekeuring want ik had hem op een auto-ambulance met als trekauto een VW K70LS…

  

Uiteindelijk toch in Eindhoven aangekomen om een andere auto uit te zoeken. Weer geen blauw metallic voorhanden. We zouden bijna een grijs exemplaar kopen, toen zittend aan een kopje koffie met de papieren voor ons er een blauw metallic Targa kwam aangereden. Oh ja, deze heb ik net ingeruild, zei Hans Dielen. Waarop ik direct zei; mooi, dan zijn we uitgepraat want deze wordt het. En is het dus nog steeds. In Enkhuizen was het de eerste Porsche en dat sprak tot de verbeelding van vele jongens. Als ik iemand tegen kwam was het altijd "Hé Jan, hoe is het met de Porsche?". En nooit "Hoe is het met jou?... ".

    

In de eerst jaren nog lid geweest van de Nederlandse Porsche Club, met hele leuke circuitdagen op Zandvoort. Maar toen ik op één van die dagen met een nieuwe Targa van de linker naar de rechter vangrail stuiterde dacht ik, Jan waar ben je mee bezig? Straks is alles aan flarden. Ook de avonden waren niet wat ik ervan verwacht had, want cru gezegd werd ik met de nek aangekeken. Dus gauw bedankt. Met John ging ik zo vaak als het maar kon naar Zandvoort en Zolder in België, naar de GP’s. Zelfs slapen deden we samen in de Porsche. En als trouwauto was de Porsche voor velen de allermooiste.

  

Verder met de zaak. Volop verbouwen en onze service uitbreiden met Catering en Party Service. In 1983 besloten we om het restaurant helemaal te verbouwen en een jaar daarna onze woning. Een hele klus, vooral omdat het een monumentaal pand is wat op de monumentenlijst staat. Maar alles is gelukt en verder maar weer. In 1984 kregen we tijdelijk een woning van de gemeente omdat onze hele bovenwoning eruit gesloopt was. In deze tijdelijke woning is mijn vrouw Afra – de moeder van John – aan een hartstilstand overleden en kwam ik alleen te staan met mijn 13-jarige zoon. Een diep dal voor me waar ik uit moest zien te klimmen, maar met hulp van familie, vrienden en personeel is dat uiteindelijk gelukt. Enige maanden daarna was onze woning klaar en samen met John mijn zoon de draad weer opgepakt.

Naast ons in een kledingzaak werkte een mooie lieve vrouw die weleens koffie kwam halen of wat kwam eten met haar collega’s. Bleek ze nog ‘ns vrijgezel te zijn ook, wat resulteerde in kennismaken en elkaar vaker zien. Onze eerste echte kennismakingsdag met John erbij  was ook onze eerste rit met z’n drieën in de Porsche. En ik denk dat Tineke daar al een klein Porsche virus heeft opgelopen. Daarna was het alleen maar werken en werken, zeven dagen in de week van ’s morgens tot ’s nachts. Geen omkijk meer naar m’n Porsche en zodoende de motor verkocht aan Guus Hamers die een 904 aan het bouwen was. Stom, stom maar ja, het is gebeurd.

  

Uiteindelijk belde Hans Dielen (waar ik de auto gekocht had en die toen in Frankrijk woonde) hoe het met de auto was? Ik moest bekennen … eigenlijk heel slecht. Ik haal hem wel op en ga de komende jaren zorgen dat hij weer 100% wordt, meldde Hans. En zo gezegd zo gedaan. Hans had inmiddels de Porsche garage van de hand gedaan en zodoende daar tijd voor. Andere motor in laten bouwen bij van der Berg in Apeldoorn en na heel veel tijd de auto terug in Enkhuizen. Zag er weer super uit.

Zakelijk had ik intussen ook wat veranderingen doorgevoerd .Tineke was inmiddels ook bij me gaan werken, die moest wel erg wennen aan het slopende horeca leven wat ik leidde. Zodoende toch een andere zakelijke opzet gekozen en met een werknemer, m’n zoon en ikzelf een VOF gestart. Eindelijk wat meer vrije tijd voor ritjes en reizen met de blauwe rakker en ook weer eens op vakantie.

  

Ruim tien jaar geleden wilde mijn zoon John toch liever vrachtwagenchauffeur worden dus ik met de andere firmant nog even door. Maar voor mij werd het uiteindelijk toch tijd om te stoppen, wilde ik nog van de auto en het leven genieten. Lid geworden van onze club en nu al spijt dat ik dat niet veel eerder gedaan heb. Wat hebben we al mooie ritten gemaakt! Vooral de meerdaagse ritten waren SUPER. Wát hebben we genoten, iedere keer weer. Reims (Champagne), Moezel, Good Wood, Schloss Dyck  en niet te vergeten de Le Mans Classic en de reis maar Gmünd  georganiseerd door Theo Siemerink. Ook de laatst rit naar Berlijn, wederom super verzorgd. Geweldig en altijd leuke mensen mee.

  

Ja, we hebben een mooie club met leden van diverse pluimage. Jong, wat meer op leeftijd en iedereen supertrots op zijn of haar Porsche. We hopen nog lang lid te blijven van onze geweldige Klassieke Porsche 911 en 912 Club Nederland. En als het écht winter wordt en de auto blijft in de garage, vermaak ik me best met de Porsches op de racebaan... 

Jan Broekhuizen