Skip to main content

Factsheet

  • Naam: Guus Blom
  • Leeftijd: 69 jaar
  • Beroep: gepensioneerd
  • Burgerlijke staat: getrouwd met Anneke, vader van 4 kinderen, 7e kleinkind op komst
  • Auto: Porsche 912 coupé
  • Bouwjaar: 1965
  • Kleur: rood
  • Motor: 1.6 - 90 pk
  • Bijzonderheden:  auto is al 48 jaar in de familie, 5-versnellingsbak, houten stuur, mistlampen Hella, kofferrek (helaas niet meer aanwezig)

 

Vierde generatie  Terwijl ik een stukje probeer te schrijven over de auto van mijn vader, denk ik ondertussen aan een paar dagen geleden toen ik mijn kleindochter van bijna 3 jaar achter het stuur neerzette om een paar foto’s te maken. Ik zei tegen mijn vrouw “dat is dan de vierde generatie van de familie Blom die achter het stuur van die  Porsche zit”. Dan vraag je je meteen af of er in Nederland nog meer families zijn die een auto 48 jaar in hun  bezit hebben. Ik denk dat dit redelijk uniek is eigenlijk.

De eerste jaren  Hoe ik aan de auto kom? Mijn vader kocht deze Porsche 912 in de zomer van 1965 nieuw bij PON Porsche in Amersfoort. Ben Pon liep toen nog gewoon in de showroom aan de Arnhemseweg. Ik weet nog dat mijn vader tegen mij zei “breng mij maar naar PON want de auto is  klaar”. Een paar dagen daarvoor had hij zijn gele Porsche 356 SCc met kenteken BD-24-50 verkocht, dus dat kwam mooi uit. Ik bracht hem met de 356 weg. Ik vond het best jammer, want de auto was een plaatje om te zien.

Mijn vader heeft veel Porsches gehad. Hij kocht de demo’s van PON, reed er een blauwe maandag mee waarna ze werden gepoetst en de showroom in gingen bij Centrum Garage in Amersfoort. Mijn vader was een van de eerste VW dealers in Amersfoort. Vandaar de link met PON en Porsche. Porsches met gedeelde voorruit, cabrio’s en coupés, ik heb ze allemaal voorbij zien komen. De meeste staan trouwens op 8 mm smalfilm. Enfin, op enig moment kwam hij aan met de rode 912 met kenteken EM-85-38. Mijn moeder vond  het maar zo zo. Ze heeft er niet veel in gezeten, maar mijn vader heeft er tot 1972 mee gereden. Hij werd in die tijd niet veel door hem gebruikt, want hijzelf kon moeilijk in- en uitstappen. Dat vond ik niet erg, want dan kon ik er af en toe mee weg!

Op reis  Vanaf 1972 heb ik er bijna dagelijks mee gereden, veel woon-werk verkeer. In 1976  ben ik met mijn vrouw naar Schotland geweest met deze auto. Wat wij meenamen: een kofferrek op de achterklep, daarop een tweepersoons tentje, achter de voorstoelen een koffer, een butagasfles, twee pannen, twee stoeltjes en een tafeltje. Een prachtvakantie gehad. In 1977 wederom met de zelfde auto en bagage 5 weken naar midden Spanje. Opnieuw een prachtreis en een schitterende vakantie. Eén van de laatste ritten die wij met de Porsche hebben gemaakt, was in de barre winter van 1979. Tegen alle adviezen in zijn we in een sneeuwstorm naar ’t Noorden van ’t land afgereisd. Normaliter vanuit Hoevelaken een rit van een uurtje maar we hebben we ruim 3 uur over gedaan. Overal in de berm gestrande voertuigen, ondergesneeuwd en van de weg geraakt. Wij hebben het net gered, maar vraag niet hoe!

Gezinsuitbreiding en restauratie  In datzelfde jaar is onze dochter geboren. Met een reiswieg achterin is zo’n Porsche dan toch niet zo’n ideale auto. In 1980 hebben we de Porsche op stal gezet, in de kelder onder Centrum Garage met kilometerstand van 107.000 km. De auto was toen feitelijk al aan restauratie toe. In de loop van de jaren ‘90 is mijn broer eigenhandig aan deze klus begonnen. Het was toch de auto van onze vader, verkopen was geen optie. Nu nog niet trouwens… Eind jaren ‘90 was hij zover klaar dat het mechanisch gedeelte weer tiptop in orde was. Maar weer werd er door omstandigheden – ruimte- en tijdgebrek – een tijdlang niets aan gedaan.  Natuurlijk werd er wel eens in familiekring overlegd; hoe nu verder? Niemand had toen een passend antwoord. Dat heeft een aantal jaren geduurd terwijl de half afgemaakte auto opgeslagen stond. Dan maak ik ‘n sprong naar het jaar 2010. Ik had mijn autobedrijf c.q. tankstation verkocht en toog naar mijn neef in Leusden, waar de Porsche warm en droog  stof stond te verzamelen. Let wel: onder een originele afdekhoes van Porsche. Uiteindelijk duurde het nog ‘n jaar voordat ik er met een bevriend garagehouder aan ben begonnen. Uiteindelijk bleek het ook makkelijker gezegd dan gedaan en eerlijk gezegd: er moet nog heel veel gebeuren! Met behulp van internet voor de ontbrekende onderdelen, een flinke zak met duiten, Martin Dijkhof voor de talloze puntjes op de i en ‘n handvol Porschespecialisten is het nu zover dat ik er met mijn vrouw weer mee kan rijden. Bijna klaar zeg ik tegen haar, nog een paar “kleinigheidjes”. Wat moet er nog gebeuren: de letters op de achterklep ontbreken zo ook het opschrift “912” schuin daarboven. Als iemand die nog heeft liggen, dan hou ik me van harte aanbevolen!