Skip to main content

Verslag Elzasrit van 30 september tot 2 oktober 2022

Het is prachtig weer en de zon schijnt als ik op vrijdagochtend mijn bijrijder/kaartlezer Ad ophaal van het station in Roermond, om door te rijden naar Porsche Centrum Maastricht, waar we vriendelijk welkom worden geheten, uitstekende koffie en Limburgse vlaai op ons wachten en we laatste ontwikkelingen van Porsche in de showroom kunnen bewonderen. De voorgangers van wat we in showroom zien, de auto’s van onze clubleden, hebben zich dan al verzameld voor het gebouw.  

Vervolgens rijden we via België en Duitsland naar Valff in de Elzas, waar ons hotel zich bevindt, op de Route des Vins d’Alsace. Dat is bij aankomst even schrikken: maar twee sterren! Dat roept minder prettige ervaringen uit het verleden op. Het blijkt gelukkig enorm mee te vallen: de kamers zijn recent gerenoveerd, het personeel is zeer vriendelijk, eten en drank prima en het ontbijt schier onuitputtelijk.

De volgende dag rijden we een deel van de uitgestippelde route, drinken koffie in de prachtige stad Colmar en later eten we nog choucroute met worst en een biertje in Ribeauville. Alle seinen staan op groen! Na het rijden van een prachtige pas waar de weg net is geasfalteerd, slaat het noodlot echter toe. Het maken van bochten, vooral die naar rechts, veroorzaakt een schurend geluid in een van de achterwielen dat tot grote ongerustheid leidt. Bij een stop en controle is er niets te zien. Wat nu? Wat rijden we mogelijk kapot als we doorrijden? We besluiten te wachten op een aantal andere deelnemers die we kort voor het euvel zich voordeed nog zagen tanken in een dorpje waar we doorheen reden. Die blijken echter een andere route te hebben genomen want we zien ze niet meer. Dan maar voorzichtig proberen terug te rijden. Rechtdoor is geen probleem maar bij elke bocht weer dat schurende geluid. We rijden 40 veel te lange kilometers in ongerustheid en met gespitste oren, maar we halen het hotel. 

Daar hulp gevraagd van de al gearriveerde clubleden. En dan gaat alles razendsnel; de auto gaat op een goede krik (die heeft iemand bij zich), veel expertise verzamelt zich rond de auto en diagnoses worden gesteld. Versleten lagers of nog grotere rampspoed? Halen we thuis nog wel?

Het blijkt gelukkig heel erg mee te vallen. Bij het linker achterwiel is niets te vinden. Bij het rechter achterwiel aanvankelijk ook niet, maar bij het terugdraaien ervan valt er een (heel klein) steentje uit. Zou dat het zijn geweest? Een proefrit wijst uit dat het steentje dat ergens klem is komen te zitten inderdaad het schurende geluid veroorzaakte. Het probleem is opgelost en we kunnen aan het bier. Dankzij de ontvangen hulp kan de rit gewoon worden doorgereden. Dat geldt helaas niet voor de equipe Van Delft Westerhof, die vervroegd naar huis rijdt in verband met een olieprobleem. Naar ik begrijp heeft zich dat tijdens de terugtocht niet meer voorgedaan zodat ook dat gelukkig meeviel.

Na een voedzame maaltijd en goede nachtrust rijden we de volgende dag naar het Musée Nationale d’Automobile in Mulhouse, waar zich de autocollectie van de gebroeders Schlumpf bevindt. De broeders, die actief waren in de textiel, zijn failliet maar de collectie met onder andere 140 Bugatti’s is gered en voor ons te bezichtigen. Een kundige gids vertelt ons gedurende een uur of twee wetenswaardigheden van vele auto’s.

Daarna breng ik met Ad nog een bezoek aan het ook in Mulhouse gelegen spoorwegmuseum Cité du Train, waar zich eveneens een indrukwekkende collectie bevindt. Het zou het grootste spoorwegmuseum van Europa zijn.  

Daarna terug naar het hotel via wederom een prachtige route. We moeten nog tanken, maar er zijn tankstations genoeg volgens de navigatie. Veel daarvan blijken echter gesloten of alleen E10 te verkopen. Wij wijten dat aan de relatief lage prijzen, maar naar later blijkt is de schaarste vooral het gevolg van stakingen bij een aantal raffinaderijen van Total. We hebben geluk en kunnen bij een lokale pomp nog Euro 98 van een onbekend merk vinden.

We komen op tijd aan voor het diner, dat op deze zondag wegens personeelsgebrek niet in het hotel plaats vindt maar in het naburige restaurant Aux Trois Oies. Daar zijn eten en drank weer goed in orde en praten we bij met bekende en nieuwe clubleden.

Maandag, de dag van de terugrit begint weer met een uitgebreid ontbijt in het hotel. Daarna rijden we, gelukkig zonder problemen, naar huis.

Dennis en Nicole, veel dank voor de uitstekende organisatie en alle deelnemers, veel dank voor de gezelligheid!  

Erik-Jan Huiberts / Ad van de Geijn